اینجا تنها نقطه دنیاست که اگر مشت مشت استعداد داشته باشد و هر روز هم قهرمان معرفی کند انگار باز هم دیده و شنیده نمی شود ، نه مدیران محلی از ظرفیت ها و مشکلات  فرزندان آن خبر دارند و دل می سوزانند و نه مسئولان ملی قرار است برایشان نسخه ای درمان کننده بپیچند!

جای دوری نرویم ، همین جا در همین شهر ، قصه شهرداری زاهدان و لیگ برتر والیبال که یادتان می آید : همه می گفتند والیبال چه به درد این استان می خورد وقتی که  یک بازیکن بومی در آن تیم ندارد و این همه هزینه چرا برای والیبال و لیگ برتر؟! اما هر چه جلوتر که می رویم می بینیم ورزش قهرمانی و حرفه ای در سیستان و بلوچستان مظلوم تر از چیزی است که به نظر می رسد.

حالا مطمئن شدیم بحث اینکه این استان در کدام رشته استعداد و توانمندی دارد یا ندارد هم نیست ، بحث این است که اینجا هیچیک از مسئولانش نه دلش برای رشته های غیرفعال می سوزد ، نه ورزش قهرمانی می فهمد و نه با لیگ ها و تاثیرات فوق العاده اش آشناست .

 ورزشهای توپی که بماند ، خوب می دانیم که بارها همه مسئولان پرمدعای استان  با توپ پر در جلسات ورزشی حاضر شده اند و  سخنرانی ها و وعده هایشان هیچ دستاوردی نداشته است اما اینکه لیگ برتر بوکس دوباره راه اندازی شود و سیستان و بلوچستان پر استعداد در این رشته هم نتواند تیمی را به مسابقات اعزام کند جای گریه و شیون دارد!