به گزارش پایگاه خبری ضربه 60 | فرهاد بلوچ مدیر و سرمربی باشگاه و آکادمی بلوچ چابهار است . مردی که خود در رده های سنی پایه در تیمهای جوانان و امید پرسپولیس بازی کرد و سابقه حضور در صبای قم و کار با صمد مرفاوی در لیگ برتر را هم دارد .
این فوتبالیست سیستان و بلوچستانی که از حضور در پایتخت تجربیات و روابط خوبی به دست آورد ، حالا به زادگاهش برگشته تا با تأسیس آکادمی به جوانان شهرش خدمت کند .
او برنامه‌های خوبی برای شهر و دیار خود دارد ، شهر ساحلی چابهار با ظرفیت‌های بسیار . بلوچ سال گذشته در مسابقات جوانان کشور نتایج خوبی گرفت اما به لیگ یک نرسید و حالا تلاش میکند تا امتیاز و سهمیه جدیدی برای استان بگیرد
*از بیوگرافی خود شروع کنید ، از چه سالی فوتبال را شروع کرده و کی به تهران رفتید؟ من از بچگی عاشق فوتبال بودم و با هر ضربه ای که به توپ می زدم ، خودم را در رویا در ورزشگاه آزادی میدیدم . در پیراهن تیم های بزرگ و تا رسیدن به آرسنال ! می خواستم اولین بازیکن حرفه‌ای لیگ برتر از استان سیستان و بلوچستان باشم ، می‌خواستم به اروپا برسم اما مشکلات شخصی باعث شد فوتبال حرفه‌ای را به اجبار کنار بگذارم . حالا می خواهم به جوانان کمک کنم تا استعدادشان شکوفا و آنها به رویاهایشان برسند.
*چه سالی به تهران رفتید برای کدام تیم ها بازی کردید ؟ من حدود سال ۸۱ و ۸۲ بود که پیراهن تیم نوجوانان پرسپولیس را پوشیدم و زیر نظر رحیم یوسفی و جمشید شاه محمدی شروع کردم . در نوجوانان آنقدر خوب بودم که به رده امید ها دعوت شدم ، زیر نظر احمد شهیدی و زنده یاد مجید نایینی کار کردم. درست در همان روزها بود که پدرم فوت شد و به ناچار به چابهار برگشتم . پس از وقفه ای طولانی دوباره به تهران رفتم و این بار برای جوانان راه آهن ، امید پرسپولیس و بزرگسالان صبای قم بازی کردم . البته که شرایط و روزگار به نفع رویاهای من پیش نرفت و به آنجا که دوست داشتم ، نرسیدم . من همین حالا هم از نظر جسمانی شرایط بازی در لیگ یک را دارم اما حالا دیگر اولویت ها و خواسته هایم تغییر کرده و می خواهم خودم را وقف استعدادهای جوان شهر و استانم کنم . حالا رویایم تیمداری است تا شاگردانم به مدارج بالا برسند
*با کدام یک از همبازیان سابق خود هنوز هم در ارتباط هستید ؟من ارتباطم را با تمام بزرگانی که هم تیمی ام بودند، حفظ کردم . در مواردی این ارتباط بیشتر هم شده و از تجربه آنها و لطفی که به من دارند در مسیر تازه هم استفاده می کنم . میتوانم از محمد نوازی ، حامد کاویانپور یا کاظم برجلو اسم ببرم که در تمام این سال‌ها حمایتم کرده‌اند و از نظراتشان در مسیر تازه استفاده می کنم
*چه سالی به چابهار برگشتید ؟ سال ۹۷ بود و بلافاصله پس از مشورت با دوستانم آکادمی را تاسیس و سال ۹۸ به صورت رسمی کار را شروع کردیم . با وجود شیوع کرونا حدود ۲ هزار نفر ثبت نام کردند که همین استقبال باعث دلگرمی من شد. کلی استعداد که به موفقیت آنها ایمان داشتم. به خودم قول دادم از جانم مایه بگذارم و با استفاده از روابطم کاری کنم تا آنها سختی هایی که خودم کشیده ام را نکشند و به جایی که حقشان است ، برسند. من به پای آنها صبر می کنم و امیدوارم خودشان نیز تلاش کنند
* ما در این استان حامی مالی نداریم . قبل از شما بودند کسانی که همین هدف را داشتند اما مشکلات مالی اجازه نداد کارشان به سرانجام برسد. آیا شما به این مسئله فکر کرده اید ؟ پشتوانه ، حامی یا اسپانسر دارید ؟ بله ما تا همین الان هم کلی سختی و مشکلات داشتیم اما عشق به فوتبال و ایمان به این بچه ها باعث شد تمرکزم را حفظ کنم. از ابتدا اعتقاد داشتم کار خوب باعث جذب اسپانسر می شود و خوشبختانه از همان اول خیلی‌ها برای حمایت به میدان آمدند. امیدوارم روزی برسد که مسئولین نیز از این رخوت بی تفاوتی خارج و به وظیفه شان در قبال استعدادهای جوان عمل کنند . مسئولینی که یا از ورزش چیزی نمی‌دانند یا صرفاً دنبال ورزش هایی هستند که هیچ رقابتی در آن نیست تا کیفیت کارشان عیان نشود ! اگر این مسئولین به میدان بیایند خیلی کارها میشود کرد…
* به نظر شما دلیل عقب افتادگی فوتبال استان سیستان و بلوچستان چیست ؟ از حمایت نکردن همان مسئولان و نبود اسپانسر تا بی توجهی به آموزش . امروز بسیاری مربیان ما بدون کمترین آموزش و بدون کوچکترین تجربه تیم داری میکنند . کاش مسئولین نظارت داشته باشند و هر کسی نتواند به اسم مربی و با رفتار غلط ، باعث سرخوردگی جوانان شود .
*از پیشکسوتان استان چه انتظاری دارید ؟ ما خوشبختانه در فوتبال سیستان و بلوچستان نام های بزرگی داریم که می توانند خیلی به استعدادهای جوان زادگاهشان کمک کنند. از محمد مومنی که چهره ملی فوتبال استان ماست و در بالاترین سطح بازی کرده تا بقیه ، ما باید تا امروز آکادمی‌های بلوچ زیادی میداشتیم .اینجا این گلایه از خود آقای مومنی و دیگران وجود دارد که چرا پای کار نیامدند ؟ چرا زادگاهشان را رها کردند ؟ اگر آنها به میدان می‌آمدند ، هم اسپانسر می آمد و هم مسئولین مجبور به کمک می شدند و ناخالص ها هم خود بخود کنار می رفتند . آن ها می توانند مسیر درست را حتی از راه دور به استعدادهای جوان نشان بدهند. پیشکسوت ها باید به میدان بیایند
* در سال های اخیر همواره از افزایش زیرساخت ها شنیده ایم. آیا این بهبود امکانات ، کمکی به فوتبال استان می کند ؟ شکی نیست که اتفاقات خوبی افتاده و دست کسانی که زحمت کشیده‌اند درد نکند اما متاسفانه خیلی جاها این کار کارشناسی نبوده و دردی از مشکلات فوتبال دوا نمی‌کند !من از حوزه خودم برایتان مثالی میزنم ؛ ما در روستاهای اطراف چابهار حدود ۲۰ زمین چمن مصنوعی داریم که تازه احداث شده اما در خود شهر چابهار حتی یک زمین برای تمرین وجود ندارد ! فرض کنید که استعدادی در این روستاها شکوفا شد ، کجا باید برود ؟ خوب ابتدا به شهر نزدیک یعنی چابهار خواهد آمد و وقتی این جا مکانی برای تمرین و پیشرفت نیست ، برمی‌گردد و ورزش را رها میکند و به دنبال زندگیش می‌رود . ساختن زمین و امکانات برای روستاها بسیار عالی است اما به شرطی که قبل از آن در شهرهای بزرگ امکانات و زمین و باشگاه ساخته باشیم
*شما موافق احداث چمن مصنوعی در استان هستید ؟ نه اما به هر حال بهتر از زمین خاکی است . مسلما اگر چمن طبیعی باشد ، عالی است ولی وقتی نیست همین چمن مصنوعی از خاک و سنگ که بهتر است !
* گویا از جام رمضان امسال استقبال زیادی شد! من خیلی دوست دارم از آن کسانی که می گویند رشته اول استان سیستان و بلوچستان فلان رشته است دعوت کنم تا بیایند و از نزدیک عشق و علاقه مردم به فوتبال را ببینند . مردم ما عاشقانه فوتبال را دوست دارند و این رشته ورزشی در خون جوانان و بزرگسالان است.ما در همین جام رمضان به روستاهای رفتیم که تنها ۵۰۰ نفر جمعیت داشت اما برای تماشای مسابقه جام رمضان پنج هزار نفر آمده بودند ! خودم تعجب می کردم که این همه آدم از کجا آمده اند ؟ حال تصور کنید اگر ما ضعف در اجرا نداشتیم چه جمعیتی می‌آمد ؟ اگر امکانات بود ، چه میشد ؟
* هدف نهایی شما چیست و در این مسیر دوست دارید چه کسی کنارتان باشد ؟ من از همان اول هدف بلندمدت داشتم و نگاهم به آینده بود. برنامه پنج ساله و ده ساله داریم و فعلاً در این مرحله به کشف و ترانسفر استعدادها فکر می کنیم تا بعد از ۵ سال تیمداری را آغاز و انشاالله به لیگ و نتیجه و جام و افتخار برسیم . در این مسیر نیازمند کمک همه مردم ، خیرین و البته مسئولین هستیم. امیدوارم مسئولان کوتاهی و کم کاری را کنار گذاشته و به جای رفتن به دنبال حواشی ورزش کمی هم به متن فکر کنند. امیدوارم کسانی مسئولیت ورزش هر اداره و ارگان و نهاد را بپذیرند که در کنار علاقه ، تخصص هم داشته باشند !
*در مسابقات جوانان کشور باشگاه آکادمی بلوچ به دسته اول نرسید . پس از آن مسابقات شما چه کردید، آیا تیم رها شد ؟ خیر ، ما از فردای آن مسابقات حتی یک روز هم بی کار نبودیم . هدف ما این است که همان تیم را حفظ و با رفع نواقص و تقویت نقاط قوت ، پرقدرت تر برای حضور در رده امیدها برگردیم و انشاءالله همین روزها خبری خوش در راه است .
* شما بعد از مسابقات جوانان هم وعده اتفاقی بزرگ دادید ! آیا این خبر خوش همان است ؟ قصد نداشتیم فعلا صحبتی کنیم ، چون هنوز کارهای نهایی انجام نشده و باید برخی اتفاقات بیفتد تا به اعلام عمومی برسیم. اما همین قدر بگویم که آن تیم جوانان آنقدر توانایی داشت که حیف بود از دست برود . پس ما رایزنی‌ها را آغاز کرده ایم تا انشاالله با خرید امتیاز یک تیم در لیگ دسته اول امیدهای کشور فصل آینده را به عنوان نماینده استان در این رده سنی آغاز کنیم.